Jak zrobić niski tunel foliowy? DIY - zrób to sam!
Oprócz wysokich tuneli foliowych, które przydają się szczególnie w uprawie pomidorów (o których już pisaliśmy m. in. "Jak i kiedy siać pomidory?") i papryki, ogrodnicy często wspierają się również niższymi osłonami. Dzięki takiej ochronie możemy szybciej cieszyć się różnego rodzaju nowalijkami (sałatą, szczypiorkiem, rzodkiewką itp.), ale także wyhodować mistrzowskie ogórki.
Możemy polegać na gotowych niskich tunelach foliowych, ale sporo satysfakcji przyniesie nam również samodzielne ich przygotowanie. Piszemy o tym, jak własnoręcznie zbudować tunel foliowy!
Budowa tunelu foliowego - materiał i konstrukcja
Podstawą dobrej konstrukcji tunelu foliowego są pałąki, które będą stanowiły stelaż tunelu. Wykonuje się je z najróżniejszych materiałów - od tych najbardziej “eko”: czyli długich witek wierzbowych lub leszczynowych, poprzez ocynkowane pręty druciane, aż do plastikowych rurek, które zapewniają lekkość konstrukcji i łatwość montażu. Najpopularniejszą metodą na polskich działkach są chyba jednak po prostu wygięte w pałąk druty, które mogą posłużyć nam przez wiele sezonów. Pamiętajmy, że wykorzystanie szorstkiego drutu, jak np. zbrojeniowy, wpłynie na szybkie przecieranie się folii, więc jeśli chcemy z niego skorzystać, to warto pomyśleć nad zabezpieczeniem go np. w specjalnych otulinach na rurki.
Materiał na żebrowanie powinien mieć ok. 250 cm długości. W ten sposób, po odpowiednim wygięciu, osiągniemy kształt, który zapewni tunelowi ok. 60 centymetrów wysokości, przy jednoczesnym głębokim osadzeniu pałąków w ziemi. Zapewniać tunelowi stabilność powinna głębokość wbicia ich na około 25 centymetrów. Jeżeli nie mamy dostępu do tak długich prętów, można również łączyć je ze sobą w górnej części tunelu, wiążąc mocnym sznurkiem.
Ważne, by pozostawić w tunelu szerokość około 1 metra. Dla małych warzyw długość tunelu może zaczynać się już w okolicach 2 metrów, jednak miłośnicy ogórków wiedzą, że dla tych zielonych piękności to stanowczo za mało. Wytrzymałość samej konstrukcji zapewni z kolei optymalna odległość pomiędzy kolejnymi prętami - my proponujemy, aby było to 50 cm, jednak tak naprawdę zależy to od użytego materiału i folii, jaką chcemy na niego nałożyć. W większości przypadków spokojnie wystarczy umieścić je w odległości 70 cm, a nawet metra od siebie.
Folia ogrodnicza - wieńczymy naszą budowę
Esencją tunelu jest właśnie folia ogrodnicza, która zapewnia zarówno podwyższoną temperaturę, ogranicza parowanie wody, a zarazem dopuszcza do roślin światło słoneczne. Zalecaną grubość folii szacuje się na 0,10-0,18 mm; jej długość dobieramy do naszego tunelu, dodając ok. 1,5 metra zapasu - umożliwi to ładne wykończenie wylotów tunelu poprzez przywiązanie folii do palików wbitych w ziemię.
Szerokość folii również powinna być większa niż sam tunel - dodajemy po około 30 cm dla każdego brzegu. . Po równomiernym nałożeniu folii na tunel - “przymierzeniu” jej do naszej konstrukcji, na jednym z brzegów równomiernie przysypujemy folię ziemią. Można ją w tym celu nawet lekko podkopać. Ważne, by folia dobrze trzymała się w podłożu nawet w przypadku wichury, dlatego ogrodnicy często dociążają ją jeszcze kamieniami. Jeśli mamy długi tunel, to wietrzenie roślin tylko otworami wylotowymi może nie być wystarczające, dlatego drugi z brzegów przykrywamy tak, by można go było w razie czego unieść - do tego celu warto wykorzystać np. stare deski i wspomniane już kamienie.
Co ważne, powinniśmy zwrócić uwagę na różnicę między zwykłą folią a folią perforowaną. Ta druga posiada już otwory umożliwiające delikatną cyrkulację powietrza, które jest potrzebne naszym uprawom. Ta nie posiadająca perforacji z kolei będzie utrzymywała wewnątrz tunelu wyższą temperaturę i wilgotność - wybór zależy więc od upodobań roślin, które będziemy w tunelu uprawiać. Poza perforacją, folie tunelowe dzieli się też ze względu na ich wytrzymałość - określa się przez ile sezonów wegetacyjnych dana folia nam posłuży. Warto pamiętać, że w roku mamy 2 sezony wegetacyjne, wiec folia czterosezonowa, posłuży nam de facto 2 lata.
